Blog

Ik ben bij mijn huisarts. In het consult vraagt hij mij wat voor werk ik doe. “Ik werk met verhalen van mensen in de Gezondheidszorg”. En ik zie tegenover mij vraagtekens, enthousiasme en nieuwsgierigheid tegelijk. Mijn huisarts vraagt of ik even heb… Hoe werkt dat dan, wat doe je dan? Ik leg uit dat zorgverleners vaak het juiste voor ogen hebben met hun cliënten, maar dat soms samenwerking, het systeem of procedures tegenwerken. Verhalen kunnen helpen om deze elementen helder in beeld te krijgen en eventueel verbeterpunten vast te stellen met elkaar, verhalen creëren daarnaast veel herkenning en verbinding en enthousiasme. We praten even door. Hij zegt: “Voor mij gaat het om de verhalen van mijn patiënten. Dat ze ziek zijn is maar een klein element. Zo zie ik het. In de opleiding van huisartsen waar ik me mee bezighoud, kunnen we misschien iets met intervisie en verhalen? Kunnen we daar eens over doorpraten?” Graag! Ik bedank mijn huisarts, hij bedankt mij voor mijn tijd… wat ook de tijd is van de patiënten in de wachtkamer. Dit was het leukste consult dat ik ooit heb gehad. Waarom? Hij neemt mijn verhaal serieus. En van dat plekje eczeem kom ik wel af. Met het visitekaartje van mijn huisarts loop ik naar buiten. Is dit wat ze noemen acquisitie?